نوشته های نوشته نشده

الهم عجل لولیک الفرج

کلا نظرم رو به عنوان یه شهروند ایرانی در رابطه با داستان توافق نامه ایران و گروه 5+1 می گم.

اما قبلش چند مورد رو قصد دارم که یاداوری کنم. اول، اینکه طرف مذاکره ی ایران هم از تحریم هایی که برای ایران اعمال کرده بود خسته شده بود ولی خب غرور کاذبش اجازه به بیانش نمی داد و گرنه در هیچ صورتی حاضر به مذاکره اونهم در این فواصل زمانی کوتاه نمی شد. و نکته ی دوم، شکی نیست که مذاکرات زیر نظر مقام معظم رهبری بوده. با توجه به این دو نکته حرف اصلیم رو شروع می کنم.

اولین نکته ی ندید گرفته شده موقعیت فرد مذاکره کننده بود، موقعیتی که دقیقا حکم راه رفتن روی لبه تیغ رو داشته، چون کوچکترین اشتباهی باعث می شده یا خائن به مملکت حساب بشه یا ادمی که ادبیات مذاکره رو نداره. موقعیتی که بی شک خیلی ها از قرار گرفتن در اون فرار می کنند. موقعیتی که حرف تو، نظر 70 میلیون ایرانیه اما طرف مذاکرت فقط تو رو می بینه و از تو انتظار داره. 

با در نظر گرفتن این نکته ی می شه فهمید که نتایج بدست امده و توافق رسیدن سر این نتایج همچین هم کار راحتی نبود.

و نکته ی دوم که اصل حرف هست، با به نتبجه رسیدن این مذاکرات ما فکر می کنیم که کلا پروسه ی این مذاکرات در همین دو سه ماه انجام شده ولی خب فراموش کردیم که در این دوسه ماه این مذاکرات جمع بندی و تموم شد. یادمون رفته که چند سال دکتر جلیلی مذاکرات رو انجام می داد و فکر کردن به اینکه مذاکرات دکتر جلیلی بی نتیجه بوده تصور اشتباهیه. چون دکتر جلیلی در شرایطی مذاکره می کرد که طرف مذاکره هنوز احساس ضعف از تحریم های ایران نکرده بود و به قول خوذشون تنها گزینه ی روی میزشون حمله ی نظامی به ایران بود. پس بنابراین در همچین شرایطی وقتی مذاکره می کنی نباید از موضع ضعف حرف بزنی و گزینه های تو هم باید از موضع قدرت باشه. و همینطور این نکته رو هم باید در نظر داشته باشیم که اصرار های دکتر جلیلی در مذاکرات بود که توانست خط قرمزهای جمهوری اسلامی ایران رو به اونها اثبات کنه.  و متاسفاه ما عادت کردیم به این ضرب المثل " کار رو که کرد انکه تمام کرد " و از پروسه ی طی شده غافل می شیم. وقتی خانم اشتون می گه اگه شرایط ما رو قبول نکنید ما مجبور به حمله ی نظامی خواهیم بود باید دکتر جلیلی هم جواب بده که ما رو از جنگ نترسونید که من پام رو در جنگ از دست دادم. 

نکته ی سوم اینه که خیلیا فکر می کنن تحریم ها باغث شد ایران کوتاه بیاد ولی دقت به ادبیات و رفتار و دست پاچگی طرف مذاکره نمی کنن که اگر الان در قدرت بود و تحریم های ایران برای اونها هم فشار نیاورده بود الان به هیچ شکل ممکن با ایران و اون هم در شرایطی که که در فواصل زمانی کم کم بیاد پای مذاکره با ایران و طی چندین مرحله تمامی وزیران خارجه گروه 5+1 به ژنو بیان و مذاکره کنند.